مداخلات انسانی عامل نابودی حیات وحش
آبیاری مداخلات انسانی عامل نابودی حیات وحش
به گزرش ایسنا، در حال حاضر معدن کاوی و جاده کشی دو مورد از بزرگ ترین تهدیدات برای زیستگاه های جانوری هستند. بدین جهت به ۲۶ نکته درباره این دو تهدید بر مبنای گفته های حسن اکبری -معاون محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست- اشاره می کنیم:
* "توسعه معدنی" یکی از اشکال مهم تخریب طبیعت ایران است.
*توسعه معدن کاری معمولاً در قلب طبیعت و در خیلی از زیستگاه های بکر نظیر زیستگاه های کوهستانی اتفاق می افتند و به سبب نیاز به ایجاد دسترسی جاده ای و باز کردن «سینه کارهای معدنی» به تخریب زیستگاه می انجامد.
*بسیاری از گونه های جانوری بخصوص گربه سانان به حضور انسان حساس هستند و با دستکاری زیستگاه ها از طرق مختلف بخصوص از راه معدن کاری، این گونه های جانوری از زیستگاه خارج و با خطرهایی مواجه می شوند که تجربه مقابله با آنرا ندارند.
*خود به خود اثرات مخرب معدن کاوی بر زیستگاه ها بالا است و به صورت مستقیم به تخریب پوشش گیاهی و خاک منجر می شوند.
*بازسازی مناسبی بعد از اتمام کار معدن صورت نمی گیرد علاوه بر آن گاها جاده های گوناگونی برای دسترسی به معادن ایجاد می شود که خود صدمه زا است همینطور هم اکنون به صورت همزمان در خیلی از نقاط کشور توسعه معدنی درحال رخ دادن است.
* در فلات مرکزی ایران حدودا زیستگاهی وجود ندارد که یکی از اشکال توسعه معدنی شامل برداشت شن و ماسه، خاک، ذخایر فلزی و سنگ های تزئینی و.. در آنها اتفاق نیفتاده باشد. ازاین رو وقتی تعداد زیادی معدن به صورت همزمان برداشت می شوند، حیات وحش هم خانه ای به منظور زندگی ندارد و آواره می شوند.
* نباید تمام طبیعت را به صورت همزمان به منظور توسعه معدنی، معدن کاوری کرد بلکه باید بر مبنای نیاز و لزوم های موجود برای بهره برداری معادن مجوز صادر شود چونکه آغاز بهره برداری چند معدن به صورت همزمان پناهگاه حیات وحش را با مخاطره مواجه می کند.
*بازسازی محیط زیست بعد از اتمام کار معادن ضروری می باشد، باید جاده های دسترسی بوجود آمده کور شوند.
* اغلب معدن کاران معتقدند که زمان گرفتن مجوز و پیش از شروع معدن کاری، هزینه ای را تحت عنوان "هزینه جبران پوشش گیاهی" به خزانه دولت پرداخت می کنند و ظاهرا بخشی از آنرا سازمان منابع طبیعی می تواند به منظور بازسازی جذب نماید.
*مسئولان منابع طبیعی معتقدند هزینه جبران پوشش گیاهی معمولاً به آنها باز نمی گردد و دستشان برای بازسازی معادن باز نیست.
*سازمان محیط زیست از گردونه استعلامات معدنی در مناطق آزاد یعنی در ۸۹ درصد از خاک کشور خارج شده است و هیچ استعلام و نظارتی در جهت عدم صدمه معدن کاری به زیستگاه ها در مناطق آزاد از این سازمان نمی گردد.
*عملا امکان نظارت بر معدن کاوی در مناطق آزاد برای سازمان حفاظت محیط زیست وجود ندارد. این سازمان تنها در مناطق چهارگانه می تواند عموما محدودیت هایی را برای عدم صدمه به زیستگاه ایجاد نماید.
* نزدیک به ۲ میلیون هکتار از ۱۹ میلیون هکتار مناطق چهار گانه در اختیار سازمان محیط زیست، محدوده معدنی است که پیش از ایجاد سطح حفاظتی منطقه برای معدن کاری واگذار شده است.
*آموزش های زیست محیطی به مسؤلان، پیمانکاران، متولیان معدن، مهندسان و کارگرانی که در دل طبیعت مشغول کار هستند، دارای اهمیت است.
*در پدیده هایی نظیر شکار غیرمجاز بسیار ملموس تر شاهد از میان رفتن گونه های جانوری هستیم.
*تغییر کاربری زیستگاه گونه های جانوری دشتی که در دشت ها و مناطق مسطح زندگی می کنند از راه کشاورزی آبی و دیم کاری بسیار گسترده است و به سبب از بین بردن خانه و محل زندگی حیوانات باعث نابودی برگشت ناپذیر زیستگاه جانوران می شود.
*آهوی ایرانی حدودا تمام زیستگاه های خویش را به سبب کشاورزی، پادگان سازی، شهر سازی و جاده سازی در کشور از دست داده و گستره زندگی این گونه برای جابه جایی فصلی و زندگی از بین رفته است و همین مساله سبب شده در احیای جمعیت آهوی ایرانی با مشکل جدی مواجه باشیم.
*ساخت جاده در تمام زیستگاه ها شامل جنگلی، کوهستانی و دشتی عارضه ای مخرب برای طبیعت شمرده می شود و مهم ترین مشکل در ساخت جاده ها تکه تکه کردن زیستگاه جانوران است.
* خیلی از گونه های حیات وحش به یکپارچگی زیستگاه نیاز دارند تا هنگام جابه جایی فصلی و تبادل ژن در زیر جمعیت های مختلف با یکدیگر تنوع را در بلندمدت حفظ کنند که با جاده کشی این ارتباط کم می شود.
*وقتی رفت و آمد زیاد و جاده ها پرترافیک باشند عملا ارتباط دو زیستگاه قطع می شود که این امر بسیار صدمه زننده است، در این حالت امکان دارد برخی گونه ها نتوانند جابجا شوند و جفت یابی و جفت گیری کنند. این گونه زندگی این گونه ها حالت جزیره ای و شانس بقای آنها کاهش می یابد.
* همواره شاهد تلفات گسترده گونه های جانوری در جاده ها هستیم و شاید بتوان گفت جاده سازی ها پدیده ای است که تمام گونه های جانوری را تحت تأثیر قرار می دهد.
*در دهه ۸۰ حدود ۱۰ یوز آسیایی را بر اثر تلفات جاده ای از دست دادیم.
*در جاده مهریز انار در استان یزد طی دهه ۸۰ تعداد پنج قلاده یوز را از دست دادیم حتی برخی گونه های کمتر دیده شده نظیر خارپشت ها، مارها و خزندگان تلفات بالایی را در جاده ها داشته اند.
*در برخی گونه های جانوری مجاور شهرها نظیر کفتارها به سبب گرایش به حضور در اطراف مناطق مسکونی تلفات زیادی گزارش شده است.
*سال هاست دنیا به این مسئله پی برده است که باید طراحی جاده ها از همان ابتدا بر مبنای توجه کافی به زیستگاه جانوران شکل گیرد و اقدامات لازم به نحوی صورت گیرد که امکان تردد حیات وحش وجود داشته باشد.
* در کشور ما اغلب جاده ها بدون توجه به طبیعت و منابع زیستی آن ساخته و طراحی می شوند و در زمان راه اندازی هیچ توجهی به خانه حیات وحش و راحتی عبور و مرور گونه های جانوری نمی گردد.
منبع: persianwet.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب