اولویت های بخش کشاورزی از تدوین قانون مستقل تا تولید تجاری
به گزارش آبیاری، هر شغلی برای فعالیت احتیاج به جواز کسب دارد اما برای کشاورزی تصور اینست که هر کس دوست دارد، میتوان به کشت بپردازد؛ درحالی که کشاورزی در جهان یک شغل بوده و به مرور زمان پیچیده شده است.
به گزارش آبیاری به نقل از مهر، کارشناسان حوزه کشاورزی در رابطه با اولویت های این حوزه تاکید می کنند؛ بر مبنای اصل ۴۴ و آن چه در قانون تعریف شده، «امور باید به مردم سپرده شود بخصوص در حوزه کشاورزی» که ۱۰۰ درصد بخش خصوصی است. دولت این که بخواهد در قسمت خصوصی دخالت و فرمان خلق الساعه داشته باشد شایسته نیست.
مساله دوم، «تدوین قانون مستقل» در این عرصه است؛ مانند قانون اصناف در سطح بازار که ۵۵ سال قبل مصوب شد در قسمت کشاورزی هم قانون مستقل وجود داشته باشد که کشاورز تکلیف خویش را در میدان فعالیت بداند.
«ایجاد فرصت رقابت برای تولیدات داخل» مبحث دیگری است. محصولات تولید داخل در میدان رقابت پیشتاز نیستند چونکه عنوان می شود کشاورز داخلی محصول را با قیمت ارز آزاد تولید می کند در حالیکه دولت، محصولات را با ارز دولتی وارد می نماید که ارزان تر تمام می شود.
در راستای رعایت انصاف باید به بخش تولید هم یارانه پرداخت گردد تا کشاورز هم با ارز دولتی تولید و قیمت تمام شده پایین تر تولید نماید.
برخی کارشناسان هم اشاره دارند، حوزه کشاورزی به لحاظ مبانی نظریه و جهت گیری کلی در سالهای اخیر تولید محور بدون رویکرد پایداری جلو رفته است. با اینکه در شعار زیاد به مبحث تولید پایدار اشاره شده، اما عملکرد از داده های بیرونی نشان داده است مبحث پایداری به فراموشی سپرده شده است.
وضعیت آب و خاک، سن کشاورزان و میزان گرایش جوانان و سرمایه گذاری در کشاورزی این مسئله را به خوبی نشان داده است.
بنابراین، ضروریست جهت گیری کلی کشاورزی به شکل مبنایی بر مبنای «تولید پایدار» برنامه ریزی شود. در راه حاکم کردن این پایداری یکی از ابزارهای مهم قانون گذاری است.
در حوزه کشاورزی پارامترهای گوناگونی وجود دارد که اگر آنها به موازات تولید و هم وزن آن پیش برده نشود پایداری در منابع موجود فعلی گرفتار صدمه جدی و جبران ناپذیری می شود.
در کشت اولین مؤلفه کشاورز است. تولید در کنار کشاورزان معنا پیدا می کند؛ ازاین رو اگر «توجه کافی به وضعیت کشاورزان، معیشت، سلامت، منزلت اجتماعی و آینده شغلی» آنها نشود صدمه می بینند.
هر شغلی برای فعالیت احتیاج به جواز کسب دارد اما برای کشاورزی تصور اینست که هر کس دوست دارد، میتوان به کشت محصول بپردازد؛ در حالیکه امروز کشاورزی در جهان یک شغل بوده و به مرور زمان کار کشاورزی پیچیده شده است.
امروز با «تولید تجاری» در قسمت کشاورزی جهان روبه رو هستیم و هر محصولی خریدار ندارد؛ از آنجاییکه سطح دانش کشاورزان پایین است عموماً در بحث صادرات سهم کشاورزی عدد مطلوبی در اقتصاد نیست. تولید بر محوریت صادرات یکی از لازمه های بخش کشاورزی است.
اولویت بعدی تخصیص «منابع» برای حفظ سرمایه های ملی است. اگر بخش کشاورزی را به مانند اسب سرکش حرکت دهیم وضعیتی را خواهیم داشت که امروز در حوزه آب و خاک به وجود آمده است.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب