بر اساس تحقیقات جدید دانشمندان؛
دمای زمین بیشتر می شود و این تهدیدی جهانی است
به گزارش آبیاری، اصفهان پیشبینی می شود که گرمایش جهانی از آستانه تعیین شده در توافقنامه پاریس در سال ۲۰۱۵ فراتر رود. ازاین رو، «تحولات سریع در سیستم انرژی جهانی» و افزایش «فناوری های کم کربن» مانند انرژی های تجدیدپذیر، انرژی هسته ای و دست یافتن به پروژه «صفر خالص» از اهمیت زیادی برخوردار می باشد.
به گزارش آبیاری به نقل از ایسنا و به نقل از Scitechdaily، بر مبنای تحقیقات جدید دانشمندان در لابراتوار ملی شمال غرب اقیانوس آرام، دانشگاه مریلند و آژانس محافظت از محیط زیست ایالات متحده، تعهدات فعلی آب و هوا برای دستیابی به اهداف توافقنامه پاریس کافی نیست و این احتمال وجود دارد که گرمایش جهانی از ۱.۵ درجه سانتیگراد بگذرد، اما معلوم نیست که تا چه اندازه افزایش دما وجود خواهد داشت.
آستانه ۱.۵ درجه سانتیگراد گرمایش جهانی و به عبارتی رسیدن به حداکثر افزایشِ دما بالاتر از میانگینِ پیش از صنعتی شدن، یک تهدید جهانی به حساب می آید.
توافق بر افزایش دمای جهانی ۱.۵ درجه سانتیگراد به نشستی اشاره دارد که در سال ۲۰۱۵، دولت های جهان در نشست سران سازمان ملل در فرانسه توافق کردند تا تلاش شود میانگین افزایش دمای جهانی به ۱.۵ درجه سانتیگراد محدود شود، این توافق، توافقنامه پاریس نام گرفت.
هدف و توافق قبلی دولت های جهان، کاهش ۲ درجه سانتیگرادی دمای جهان بود. با این وجود، هدف جهانی در خصوص توافقنامه پاریس و محدود شدن میانگین افزایش دمای جهانی به ۱.۵ درجه سانتیگراد نسبت به هدف پیشین، بعنوان یک هدف بلند پروازانه تر یاد می شود. دست یافتن به این هدف سبب پیشگیری از اثرات مخرب تغییرات آب و هوایی همچون موج های گرمایی شدید، خشکسالی، طوفان و همینطور بالا آمدن سطح آب دریاها و اختلال در اکوسیستم می شود.
بر اساس تحقیقات جدید، پیشبینی می شود که گرمایش جهانی از آستانه تعیین شده در توافقنامه پاریس در سال ۲۰۱۵ فراتر رود، اما معلوم نیست که تا چه اندازه این افزایش دما رخ می دهد.
بر اساس مطالعه صورت گرفته، تنها راه برای به حداقل رساندن میزان افزایش دمای زمین اینست که کشورها تعهدات کاربردی تر و جدی تری را نسبت به آب وهوای جهانی اتخاذ کنند و اقتصاد خویش را با سرعت بیشتری کربن زدایی کنند. این عمل به کاهش یافتن مدت زمانی که سیاره زمین گرم تر می شود، کمک می نماید.
Haewon McJeon، نویسنده و دانشمند لابراتوار ملی شمال غرب اقیانوس آرام (PNNL) می گوید: اجازه دهید با این مساله روبرو شویم. ما در چند دهه آینده از میانگین ۱.۵ درجه عبور خواهیم کرد، این به این معناست که دمای زمین تا ۱.۶ یا ۱.۷ درجه یا بالاتر خواهد رفت و باید آنرا به ۱.۵ برگردانیم. اما این نکته که چقدر سریع می توانیم این دما را کاهش دهیم، مهم می باشد.
از ا ین رو، نویسندگان سناریوهای مختلفی را مدل سازی می کنند و از این طریق ۲۷ مسیر را که سبب انتشار کربن دی اکسید و گازهای گلخانه ای می شود، شناسایی می کنند. در واقع، آنها تشخیص خواهند داد که چه میزان از گرما با انجام چه عملی ایجاد می شود. در سطح اول، پایه گذاران این طرح، فرض را بر این می گذارند که کشورها به تعهدات خود در زمینه انتشار گازهای گلخانه ای و استراتژی های دراز مدت خود مطابق برنامه عمل خواهند کرد.
پس از آن، در مرحله بعدی، دانشمندان برای آگاهی یافتن از تأثیر کربن زدایی و رسیدن به هدف «صفر خالص» بر کاهش دمای زمین، آنرا مدل سازی می کنند. قابل ذکر است که پروژه «صفر خالص» به این معنا است که میزان کربنی که تولید می شود با میزان کربنی که به هر طریقی جذب می شود برابر باشد و بدین سان مقدار انتشار کربن به صفر می رسد. نتایج این یافته ها، بر اهمیت کاهش سریع انتشار دی اکسید کربن از تمام بخش های سیستم انرژی تا سال ۲۰۳۰ تاکید می کند.
دانشمندان معتقدند که دست یافتن به چنین هدفی با «تحولات سریع در سیستم انرژی جهانی» و افزایش «فناوری های کم کربن» دست یافتنی است. فناوری های کم کربن مانند انرژی های تجدیدپذیر، انرژی هسته ای و همینطور جذب و ذخیره کربن.
علاوه بر آنچه گفته شد، «فناوری» در دست یافتن ما به صفر خالص نقش مهمی دارد و این امر از راه انرژی های تجدیدپذیر، هیدروژن، خودرو های الکتریکی و روش های دیگر تحقق خواهد یافت. به عبارتی میتوان گفت فناوری بخش مهمی از این پازل است که می تواند دی اکسید کربن را «از طریق جذب مستقیم از هوا» یا «راه حل های مبتنی بر طبیعت» از جو حذف کند.
این مطالعه و نتایج آن اخیرا در مجله Nature Climate Change انتشار یافته است.
منبع: آبیاری
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب