۱۱ نکته در رابطه با گونه های گیاهی مهاجم و صدمه هایشان
به گزارش آبیاری، گونه گیاهی مهاجم بگونه ای گفته می شود که از گذشته در یک منطقه حضور نداشته است و با دخل و تصرف انسان به منطقه ای معرفی و به دنبال آن سبب بر هم خوردن نظم طبیعی زیستگاه و ایجاد خسارت های اقتصادی و محیط زیستی می شوند. گونه های مهاجم می توانند مانع رشد و زایش گونه های بومی و در نتیجه حذف آنها شوند.
به گزارش آبیاری به نقل از ایسنا، گونه های گیاهی مهاجم نه تنها سبب حذف گونه های بومی یک زیستگاه می شوند بلکه می توانند یکی از عوامل به وجود آمدن گرد و غبار باشند. بدین جهت برای مقابله با آنها «کارگروه ملی گونه های مهاجم» پایه ریزی شده است. به سبب اهمیت این مورد به ۱۱ نکته از صحبت های محمد مدادی - مدیر کل دفتر موزه ملی، تاریخ طبیعی و ذخایر ژنتیکی سازمان حفاظت محیط زیست - اشاره می کنیم:
*گونه های مهاجم خارج از زیستگاه اصلی خود به زیستگاه های جدید به صورت تعمدی یا تصادفی معرفی می گردند. در واقع در زیستگاه جدید فرصت های زیستی را از سایر گونه ها سلب می کنند و آن فرصت ها را در اختیار جمعیت های خود قرار می دهند. بدین ترتیب صدمه هایی را به گونه های بومی منطقه و زیستگاه وارد می کنند؛ به عبارتی جمعیت آنها را به مخاطره می اندازند.
*گونه های مهاجم و بیگانه در سطح دنیا جزو تهدیدات اصلی برای تنوع زیستی محسوب می شوند. در ایران هم مخاطراتی را برای طبیعت و تنوع زیستی کشور دارند. آنها بعد از سلب فرصت از سایر گونه ها، با پرداختن به تکثیر و رشد افسارگسیخته جمعیت خود گونه های بومی را تهدید می کنند.
*در ایران در حوزه های گیاهی و جانوری - هم در محیط های خشکی، هم در محیط های آبی و تالابی - با گونه های مهاجم مواجه هستیم. این گونه ها به روش های مختلف حتی از خارج از کشور وارد شدند، رشد و الان با تکثیر و افزایش جمعیت مخاطراتی را برای گونه های بومی طبیعت بوجود آورده اند.
*گونه های مهاجم غالبا متعلق به زیستگاه های کشور نیستند و به صورت مصنوعی به زیستگاه تحمیل شده اند.
*آخرین مبحث در ارتباط با کاشت گونه مهاجم «پالونیا» در اطراف «تالاب زریوار» بود. این گونه به صورت دست کاشت توسط نهادهایی که در اطراف تالاب فعالیت دارند، کاشته شده بود. با عنایت به خصوصیاتی که این گونه مهاجم دارد، رشد و تکثیر بسیاری به سمت تالاب پیدا کرده بود اما خوشبختانه با اقدامات انجام شده از توسعه، گسترش بیش از اندازه و صدمه زای آن جلوگیری شد.
بیشتر بخوانید: نجات جان «زریوار» از حمله «پالونیا»
*ریشه کنی گونه های مهاجم باتوجه به رفتار خاص آنها به آسانی از طبیعت امکان پذیر نیست. بدین جهت باید اقدامات مدیریتی برای پیشگیری از گسترش آنها در دستورکار قرار گیرد. در همین راستا «کارگروه ملی گونه های مهاجم» پایه ریزی و اولین نشست آن در ۱۳ دیماه برگزار شد.
*گونه های بیگانه از کانال های مختلف قانونی و غیرقانونی وارد کشور می شوند. بدین جهت کشت، تکثیر، بهره برداری و بازار مصرف این گونه ها باید در مدیریت شان مد نظر قرار گیرد. در این حوزه دستگاههای مختلفی اثرگذار و دارای اختیار و مسئولیت هستند.
*از وزارت جهاد گرفته تا گمرک، شهرداری ها در حوزه های شهری، دهیاری ها در حوزه های روستایی، سازمان حفاظت محیط زیست، شیلات و سایر بخش هایی که به هر شکلی با مبادی ورودی کشور درارتباط هستند یا در موضوعات تکثیر و پرورش گونه های مختلف گیاهی و جانوری مسئولیتی دارند در این کارگروه همکاری می کنند.
*مبارزه با گونه های مهاجم یک اقدام فرابخشی و فراسازمانی است و اختیارات و مسئولیت تنها به عهده یک دستگاه نمی تواند باشد. تمامی دستگاه ها می توانند درگیر مبحث گونه های مهاجم و بیگانه باشند. تنها باید یک هماهنگی و هم افزایی با چندین اقدام و هدف بین دستگاههای مختلف شکل بگیرد.
*ابتدا باید به کنترل ورود گونه های بیگانه به کشور پرداخته شود. به عبارتی از ورود گونه هایی که به سایر نقاط دنیا بعنوان گونه های مهاجم معرفی گشتند، جلوگیری نماییم همینطور لازم است گونه هایی که پیش از این وارد کشور شدند و الان در زیستگاه های طبیعی مان حضور دارند را مورد پایش قرار دهیم.
*یک برنامه مدیریتی باید برای گونه های مهاجم و گونه هایی که احتمال تبدیل آنها به گونه های مهاجم در داخل کشور وجود دارد، تدوین شود. لازم است با همکاری همه دستگاه ها این برنامه ها اجرا شود تا بتوانیم گونه های مهاجم را حذف و یا از توسعه آنها در کشور جلوگیری نماییم.
منبع: persianwet.ir
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب